İkinci Dünya Savaşı'nın sona ermesinden sonra, komünist ideoloji, milyonlarca insanın yaşamını ve kaderini etkileyen, dünyada en yaygın olanlardan biri haline geldi. Emperyalizmle kanlı yüzleşmeyi kazanan Sovyetler Birliği, sosyalist sivil toplumun gelişim yolunun uygulanabilirliğini doğruladı. Çinli komünistlerin bir milyonlarca ülkenin başında olduğu Çin Halk Cumhuriyeti'nin Ekim 1949'daki eğitimi, Marksist-Leninist ideolojinin sayısız sivil toplumu yönetme bağlamındaki doğruluğunu doğruladı. Yeni tarihsel gerçekler, Komünizmin CPSU başkanlığındaki gezegende geçit töreni için verimli bir zemin oluşturdu.
CPSU nedir ve tarihteki yeri
Dünyanın hiçbir yerinde, dünyanın herhangi bir yerinde, hiçbir ülkede güçlü bir parti örgütü olmamıştır ve Sovyetler Birliği Komünist Partisi ile ekonomik ve sosyal ve sosyal yaşam üzerindeki etkilerini karşılaştırabilecek güçlü bir örgütlenme yoktur. CPSU’nun tarihi, sivil toplumun gelişiminin her aşamasında devlet sisteminin politik yönetiminin canlı bir örneğidir. 70 yıl boyunca, büyük ülke parti tarafından yönetildi, Sovyet insanının yaşam alanlarını kontrol etti ve küresel siyasi sistemi etkiledi. CPSU Merkez Komitesi, Başkanlık ve Politbüro kararları, genel kurul kararları, parti kongre ve parti konferansları, ülkenin ekonomik gelişimini, Sovyet devletinin dış politikasının yönünü belirledi. Komünist Parti böyle bir gücü hemen gerçekleştiremedi. Komünistler (onlar Bolşevikler), dünyanın ilk sosyalist devletinin tek önde gelen siyasi gücü olarak kendilerini kurmaları için uzunca bir süre, zikzak ve kanlı bir yoldan gitmek zorunda kaldılar.
Sovyetler Birliği Komünist Partisi'nin tarihi neredeyse bir yüzyıl öncesine dayanıyorsa, 1952'de, kısa bir süre önce, Sovyetler Birliği Komünist Partisi CPSU'nun kısaltmasıydı. Bu noktaya kadar, SSCB'deki lider partiye Tüm Birlik Komünist Partisi denildi. CPSU’nun tarihi, 1898’de Rus İmparatorluğu’nda kurulan Rus Sosyal-Demokrat İşçi Partisi’nden geliyor. Sosyalist bir yönelimin ilk Rus siyasi partisi, Rusya'daki devrimci hareketin temel platformu oldu. Daha sonra, 1917 tarihi olayları boyunca, RSDLP'nin saflarında, silahlı bir ayaklanmanın destekçisi olan ve ülkedeki liberal görüşlere bağlı partinin kanadı olan güçlü bir güç krizine - silahlı bir ayaklanmanın destekçisi olan Bolşeviklere bölündü. Partide oluşan sol kanat, daha gerici ve militarize olmuş, Ekim ayında silahlı ayaklanmada aktif rol alarak Rusya'daki devrimci durumun kontrolünü ele geçirmeye çalıştı. Ülkede tam otoriteye sahip olan sosyalist devrimin zaferinde kilit rol oynayan Ulyanov-Lenin liderliğinde Bolşeviklerin RSDLP'si idi. RSDLP’nin XII Kongresi’nde, RCP kısaltmasını alan bolsheviklerin Rus Komünist Partisi’nin kurulmasına karar verildi (b).
V.I.’ye göre, “komünist” sıfatının parti adına dahil edilmesi. Lenin, ülkedeki bütün sosyalist dönüşümlerin gerçekleştirildiği uğruna partinin nihai amacını belirtmelidir.
İktidara gelen eski Rus Sosyal Demokratlar V.I. Lenin, dünyanın ilk sosyalist işçi ve köylü devletini kurma programlarını ilan etti. Devlet yapısının temel platformu, ana odak noktası Marksist ideoloji olan parti programı tarafından kullanılmıştır. İç Savaşın zor döneminden kurtulmuş olan Bolşevikler, devlet teşkilatını ülkedeki siyasi ve idari yapı haline getirerek devlet inşasına başladılar. Parti liderliği, politikada öncü bir rol kazanmaya çalışan güçlü bir ideolojiye dayanıyordu. Resmi olarak temsil işlevlerini yerine getiren konseylerle birlikte, Bolşevikler, yürütme organının görevlerini yerine getirmeye başlayan lider parti organlarını örgütlerler. Daha sonra Bolşevik Partisi olarak bilinen Sovyetler ve CPSU, ülkenin liderliğinde resmen temsili gücün varlığını gösteren yakın bir ilişki sürdürdü.
SSCB'de, seçim sürecinde partinin lider rolünü ustaca gizlemek mümkündü. Halkın milletvekillerinin yerel ve şehir meclisleri zeminde hareket etmiş ve ülke çapında bir oylama sonucunda seçilmiştir, ancak gerçekte parlamentonun her üyesi aslında CPSU üyesidir. Sovyetler Komünist Partinin parti yapıları tarafından tamamen emildi, aynı anda iki işlevi yerine getirdiler, parti gösterimleri ve yürütme işlevleri. Üst parti liderliğinin kararları ilk önce Merkez Komite Başkanlığına verildi ve ardından Merkez Komite Plenumunda onaylanması gerekiyordu. Uygulamada, ÇSGB Merkez Komitesinin kararları, Yüksek Sovyet toplantılarına ve SSCB Bakanlar Kurulu tarafından kabul edilen kararlara sunulan müteakip yasama eylemleri için çoğunlukla ön şarttı.
Bolşeviklerin Sovyet Rusya’da siyasi iktidarın hegemonyası kazanma çabalarını gerçekleştirdiklerini söylemek güvenlidir. Halk Komiserleri ile başlayıp Sovyet organlarıyla sona eren bütün güç dikey, tamamen Bolşeviklerin kontrolünde olur. Parti Merkez Komitesi, o zaman ülkenin dış ve iç politikasını belirler. Parti liderliğinin güçlü ve baskıcı bir düzene dayanan her düzeyde ağırlığı artıyor. Kızıl Ordu ve Cheka, partinin sivil toplumdaki sosyal ve kamu tutumları üzerindeki güç etkisinin aracı haline geldi. Komünist liderliğin yetkinliği, askeri sektör, ülkenin ekonomisi, eğitim, kültür ve dış politikayı içerir; bu, CPSU Merkez Komitesinin Politbürosu'nun yetkisi altındaydı.
Bir işçi ve köylü devleti yaratmaya yönelik komünist fikirler, 1922'de Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği'nin Sovyet Rusya'nın yerinde kurulduğu bir zamanda gerçekleşti. Komünist Partinin dönüşümündeki bir sonraki adım, organizasyonu All-Union Komünist Partisi'nin Bolşevik Partisi olarak yeniden adlandırmaya karar veren XIV Parti Kongresi idi. CPSU’nun (b) partisinin adı 27 yıl sürdü, ardından Sovyetler Birliği Komünist Partisi’nin yeni ismi nihai versiyon olarak kabul edildi.
Komünist Partinin adını değiştirmenin temel nedeni, Sovyetler Birliği'nin siyasi alanda artan ağırlığıydı. Büyük Vatanseverlik Savaşı’nın kazandığı zafer, ekonomik başarılar SSCB’yi dünyanın lider gücü yaptı. Ülkenin ana lider gücü daha saygın ve cüretkar bir isim gerektiriyordu. Ayrıca, komünist hareketi Bolşeviklere ve Menşeviklere bölme politik zorunluluğu ortadan kalktı. Bütün parti yapısı ve siyasal çizgiler, SSCB'de bir komünist toplumun inşası olan temel fikir tarafından keskinleştirildi.
CPSU’nun politik yapısı
Uzun 13 yıllık bir aradan sonra toplanan 19. parti kongresi, savaş sonrası dönemde ilk oldu. Forumda, CPSU Merkez Komitesi Genel Sekreteri Stalin bir konuşma yaptı. Bu onun halka karşı son görünüşüydü. Bu kongrede, ülkenin gelecekteki siyasi ve ekonomik yapısının ana yönelimlerinin savaş sonrası dönemde kabul edildiği, Komünist Partinin iç ve dış politikasında bir yol haritası çizildi. Sovyet toplumunun tüm kesimleri tarafından temsil edilen Komünistler, 19. Parti Kongresi'nde toplandı, parti önderliğinin Parti Şartı'ndaki değişiklik önerisini oybirliğiyle destekledi. Kongrenin katılımcılarının onayı, parti ismini CPSU olarak değiştirme fikri ile karşılandı. Partinin Tüzüğü, bir kez daha, partinin ilk kişisinin - CPSU Merkez Komitesinin Genel Sekreteri'nin konumunu güvence altına aldı.
Not: Parti biletinden başka, partiye üyeliği gösteren komünistler arasında başka bir işaret bulunmadığına dikkat edilmelidir. Gayri resmi olarak, CPSU’nun kısaltmasıyla ve VI’nın yüzüyle birlikte, CPSU’nun bayrağı olan bir rozet takılmasına karar verildi. Lenin, Sovyet devletinin ana sembollerini, kırmızı bayrak ve çapraz çekiç ve orak resmeden. Zamanla, SSCB'deki komünist hareketin resmi sembolü, bir sonraki parti kongresinin ve CPSU konferansının katılımcısının simgesi olur.
Komünist Partinin SSCB için 50'li yılların başındaki rolünü abartması zor. Parti liderliğinin, Sovyet devletinin iç ve dış politikasını varlığı boyunca geliştirmesinin yanı sıra, parti iktidar organları, Sovyet halkının yaşamının tüm alanlarında mevcuttur. Parti yapısı, her kurum ve kuruluşta, üretimde ve kültürel ve sosyal alanda, partinin katılımı ve kontrolü olmadan hiçbir karar alınmayacak şekilde yapılandırılmıştır. Sivil toplumdaki parti çizgisinin ana aracı, tartışmasız bir otoriteye, ahlaki ve istekli niteliklere sahip bir kişi olan CPSU üyesidir. Birkaç üyeden, bir birincil parti hücresi, en düşük parti organı, bir üretim veya profesyonel kimlik temelinde oluşturulur. Tüm bunlar daha yüksek, zaten ideolojik ilkelere göre zeminde sıradan vatandaşları birleştiren bölgesel ve bölgesel örgütler.
Sınıf kompozisyonu ayrıca parti saflarının yenilenmesine de yansıdı. Egemen sınıfın çıkarlarını temsil eden,% 55-60 Sovyetler Birliği Komünist Partisi, proleter çevrenin ve Sovyet köylülüğünün temsilcilerinden oluşuyordu. Dahası, çalışma ortamından ayrılan komünistlerin oranı her zaman kollektif çiftçilerin sayısının iki, üç katıydı. Bu kotalar 20-30 yıl içinde gizlice onaylandı. Kalan% 40'ı aydınlardandı. Dahası, bu kota, ülke nüfusunun hızla arttığı yeni zamanda korunmuştur.
Parti dikey
Savaş sonrası dönemde yeni olan PKP nedir? Bu zaten siyasi irade ve müteakip eylemleri proletaryanın ülkedeki baskın konumunu yaratmayı amaçlayan büyük bir Marksist parti. CPSU Merkez Komitesinin Genel Sekreterleri, daha önce olduğu gibi, ülkenin üst düzey liderliğinin işlevlerini yerine getirir. Parti Merkez Komitesinin ana yönetim organı pratikte SSCB'de bir hükümet organıydı.
Kongre, parti partisinin en yüksek organıydı. Bütün tarih boyunca 28 parti kongresi gerçekleşti. İlk 7 olay doğada yasal ve yarı yasaldı. 1917'den 1925'e kadar her yıl parti kongreleri düzenlendi. Ayrıca, VKP (b) her iki yılda bir kongre düzenleyecekti. 1961'den beri her 5 yılda bir CPSU kongresi düzenlenmiştir. Yeni aşamada, Sovyetler Birliği Komünist Partisi en büyük 10 forumundan birini düzenledi:
- 1952’de CPSU’nun XIX Kongresi;
- XX - 1956;
- XXI - 1959;
- XXII Kongresi - 1961;
- XXIII - 1966;
- XXIV-1971;
- XXV Kongresi - 1976;
- XXVI -1981 g;
- XXVII Kongresi - 1986;
- Son XXVIII Kongresi - 1990
Kongrelerde alınan kararlar ve kararlar, Merkez Komitesinin, Sovyet hükümetinin ve diğer yasama ve yürütme organlarının müteakip kararları için esastır. Kongrede, Merkez Komite Merkez Komitesinin yapısı belirlendi. Kongreler arasındaki dönemde, parti yönetimi altındaki ana çalışma, ÇSGB Merkez Komitesinin Genel Kurulu tarafından gerçekleştirildi. Genel Kurul toplantılarında, Merkezi Komite Başkanlığı üyeleri arasından, ÇSGB Merkez Komitesi Genel Sekreteri seçildi. Genel kurul toplantılarına sadece en yüksek parti organlarının üyeleri değil, aynı zamanda Merkez Komite üyelerinin adayları da katıldı. Genel kurul toplantılarında karar alma yetkisi tamamen Merkez Komite üyelerinden oluşan ÇSGB Merkez Komitesinin Politibürasına aittir. Yeni oluşturulan kolektif kuruma, daha önce başka bir yönetim organına atanan partiyi ve ülkeyi yöneten idari görevler verildi - bu da CPSU Merkez Komitesinin başkanıydı.
SSCB'de, parti kararlarının devlet yönetiminde ana rolü oynadığı eşsiz bir durum gelişti. Ne Bakanlar Kurulu ne de ilgili bakanlıklar ne de Yüksek Kurul, parti seçkinlerinin onayı olmadan tek bir yasa kabul etmedi. CPSU Merkez Komitesinin tüm kararları, emirleri ve kararları, Merkez Komitesinin Genel Kurul kararları gizlice, Bakanlar Kurulunun hali hazırda hareket ettiği yasama eylemleri gücüne sahipti. Yeni dönemde, bu eğilim sadece hayatta kalmayıp aynı zamanda yoğunlaşmıştır. Bununla birlikte, Komünist Partinin ülkenin siyasi ve kamusal yaşamındaki toplam egemenliğine rağmen, yeni siyasi eğilimler ve nedenlerden dolayı parti örgütlenmesinin yapısında bazı değişiklikler yapılması gerekiyordu. Genel Kurul toplantıları ve kongreler arasındaki dönemde Merkez Komitesi ve KSSB Merkez Komitesinin Politibürosu gölge hükümetin rolünü oynadı.
Baltık ülkeleri, Birlik cumhuriyetleri olarak Sovyet devletinin bir parçası olduktan sonra, partinin yapısını ulusal ve bölgesel özelliklere göre değiştirmek gerekiyordu. Örgütsel olarak, PSP, 15 yerine 14 yerine, Sovyetler Birliği'nin bir parçası olan sendika cumhuriyetlerinin komünist partilerinden oluşuyordu. Rusya Sovyet Federatif Sosyalist Cumhuriyetinin kendi parti örgütü yoktu. Cumhuriyetçi partilerin sekreterleri, kolektif ve müzakere eden bir organ olan CPSU Merkez Komitesinin Başkanlığı ve CPSU Merkez Komitesinin Politrobuları'nın bir parçasıydı.
CPSU Merkez Komitesinde en yüksek parti pozisyonu
Üst parti liderliğinin yapısında, kolektif ve kolektif yönetim tarzı her zaman korundu, ancak CSPS Merkez Komitesinin Genel Sekreteri, Olympus partisinin en önemli ve önemli figürü olarak kaldı.
Komünist Parti'nin yapısındaki tek yasa dışı görevdi. Otorite ve haklarla, partideki ilk kişi Sovyet devletinin nominal başkanıydı. Ne SSCB Yüksek Konseyi Başkanı ne de Bakanlar Kurulu Başkanı, genel sekreterlerin Sovyetler Birliği'ndeki yetkilerine sahip değildi. Toplamda, Sovyet devletinin politik tarihi 6 Genel Sekreteri biliyordu. VI Lenin, parti hiyerarşisinde en yüksek rütbeye sahip olmasına rağmen, Sovyet hükümetinin nominal başkanı olarak kalarak Halk Komiserleri Konseyi Başkanı olarak görev yaptı.
En yüksek parti ofisinin ve Halk Komiserler Konseyi Başkanı'nın birleşimi I.V. 1941'de Sovyet hükümetinin başına geçen Stalin. Ayrıca, liderin ölümünden sonra, Sovyet hükümetinin başkanı olan N. S. Khrushchev, en yüksek parti makamını en yüksek yürütme gücü ile birleştirme geleneğini sürdürdü. Kruşçev'in bütün görevlerden kaldırılmasının ardından, Genel Sekreter ve Sovyet Hükümet Başkanının görevlerini resmen ayırmaya karar verildi. KSSB Merkez Komitesi Genel Sekreteri temsili görevlerde bulunurken, tüm icra yetkileri SSCB Bakanlar Konseyi Başkanı'na verilmiştir.
Stalin'in ölümünden sonra genel sekreterlik görevini şu kişiler yaptı:
- NS Kruşçev - 1953-1964;
- L. İ. Brezhnev - 1964-1982;
- Y. Andropov - 1982-1984;
- K. U. Chernenko - 1984-1985;
- MS Gorbaçov - 1985-1991
Son genel sekreter, parti başkanlığı görevine paralel olarak SSCB Yüksek Sovyeti Başkanı olarak görev yapan ve daha sonra SSCB'nin ilk başkanı olan M.S. Gorbaçov'du. Bu andan itibaren CPSU Merkez Komitesinin kararları doğada tavsiye niteliğindedir. Ülkenin liderliğinin ana odağı gücün temsilidir. Parti liderliğinin ülkenin yönetiminde iç ve dış arenadaki yetkileri sınırlıdır.
Toplu CPSU yönetim organları
Sovyetler Birliği Komünist Partisi'nin faaliyetlerinin temel özelliği, yönetim yapısının yasadışılığıdır. V.I.'den başlayarak. Lenin, parti liderliğinde karar almada önemli bir rol oynuyor. Bununla birlikte, parti yönetiminde gözle görülür kolektivite ve işbirliğine rağmen, JS Stalin'in en yüksek parti görevlerine gelmesi ile otoriter bir yönetim tarzına geçiş planlanmaktadır. Sadece Genel Sekreterlik görevlisi N. S. Khrushchev'in varsayımına dayanarak, meslektaşlık yönetimi tarzına geri dönüş var. CPSU Merkez Komitesi'nin Politbürosu, yine genel kurul toplantı ve kongrelerinde kabul edilen program puanlarının uygulanmasından karar alan ve sorumlu olan en yüksek parti organı haline gelir.
Bu kurumun halkla ilişkiler yönetimindeki rolü giderek artmaktadır. Sovyet devletindeki tüm lider görevlerin yalnızca Sovyetler Birliği Komünist Partisi üyeleri tarafından işgal edildiğini göz önünde bulundurarak, Sovyetler Birliği Komünist Partisi Merkez Komitesinin Politibürasının tam güç sahibi olan tüm parti elitleri tarafından temsil edildiği söylenebilir. В состав бюро входили помимо генсека, секретари республиканских ЦК партии, первые секретари Московского и Ленинградского областных комитетов, Председатель Президиума ВС СССР и Верховного Совета РСФРС. В качестве представителей исполнительной власти в состав политбюро ЦК КПСС обязательно входили Председатель Совета Министров, Министр Обороны СССР, Министр Иностранных дел и Глава Комитета Государственной Безопасности.
Такая тенденция в системе управления сохранялась до самых последних дней существования Советского Союза. После последнего XXVIII партийного съезда в Коммунистической партии наметился раскол. С введением в 1990 году поста Президента СССР роль Политбюро в управлении государственными делами резко снизилась. Уже в марте 1990 года из Конституции СССР была исключена статья 6-я, в которой было закреплена руководящая роль КПСС в управлении государственными делами. На последнем съезде был положен конец гегемонии Коммунистической Партии в жизни страны. Внутри партии на самом высоком уровне наметился раскол. Появились сразу несколько фракций, каждая из которых проповедовала свою точку зрения относительно последующей судьбы партии, ее места в руководстве страны.
Постановления ЦК КПСС носят уже форму внутрипартийных циркуляров, которые косвенно отражают основные направления работы советского правительства. Начиная с 1990 года, партия теряет нити контроля над системой управления страной. Деятельность Президента СССР, функции Верховного Совета СССР и Кабинета Министров СССР становятся определяющими и решающими в жизни государства. Распад СССР как единого государства положил конец существованию Коммунистической Партии Советского Союза, как крупной организационной политической силы.
Сегодня только партийные знамена, сохранившиеся партийные билеты и значки партийных съездов напоминают нам о былом величии Коммунистической партии, которая бессменно оставалась у руля государства в течение 72 лет. По данным статистики, в рядах КПСС на 1 января 1991 года состояло 16,5 млн. членов и кандидатов. Это самый большой показатель для политических партий в мире, если не считать численный состав КП Китая.
